Met het heengaan van Jan Treep op zondag 23 augustus j.l. is ons wederom een hondstrouwe Dosko supporter ontvallen.

Jan sloeg geen wedstrijd over, was er eigenlijk altijd, zowel bij de thuis-als de uitwedstrijden.  Samen met zijn voetbalvrienden Fred Keijzer, vader en zoon Joop en Jack Schuurbiers reed hij zijn club overal achterna. Zelfs tot in Amsterdam ten tijde van de succesvolle jaren in de Hoofdklasse.   Niet met de (spelers) bus mee, nee altijd gezellig in een volle auto en dan onderweg naar de wedstrijd toe gezellig ouwehoeren over de kansen van zijn ploeg en op de terugweg hetzelfde scenario maar dan over het verloop van de wedstrijd van die middag.

Jan was een markante supporter, een supporter die niet opviel terwijl hij er altijd wel was. Een man van weinig woorden die bijna altijd nors keek maar juist het tegenovergestelde was. Een warm persoon die bij Dosko alleen maar vrienden had.

Als het spreekwoord “diepe wateren hebben diepe gronden” klopt, dan waren de gronden van Jan inderdaad diep. Hij zou niet gauw uit zichzelf een gesprek of discussie aangaan maar dat betekende nog niet dat hij geen mening had want die had hij zeer zeker wel. Het was zelfs opvallend hoe goed hij van de ins en outs van zijn club op de hoogte was.

Jan was nooit op een stemverheffing te betrappen. Rustig en met argusogen volgde hij de wedstrijd vanaf zijn vaste zitplaats op de tribune. Van hem hoefde je niet te verwachten dat hij opsprong bij een Dosko doelpunt of zijn misnoegen hardop kenbaar maakte bij een scheidsrechterlijke dwaling of een onhandige actie van een Dosko speler.   Nooit uit zijn evenwicht te krijgen, maar dat betekende nog niet dat hij niet intens kon genieten van een Dosko doelpunt, van zijn blijdschap gaf hij liever blijk met een dankbaar applaus of een gulle lach.

Enige tijd voor het uitbreken van het Coronavirus kwam Jan al niet meer naar de wedstrijden en via zijn (wellicht beste) maat, mede supporter en collega Fred Keijzer wisten we dat het niet goed met hem ging. In gedachten begonnen we al afscheid van hem te nemen. Het bericht van zijn overlijden afgelopen zondag kwam dan ook niet geheel onverwacht.  Hoewel we hem al enige tijd misten, zal zijn afwezigheid straks bij de wedstrijden niettemin extra voelbaar zijn. Vooral voor ons, links bovenaan de tribune tussen zijn Dosko vrienden.

Jan, bedankt voor het vele, vele jaren supporteren en steunen van onze (jouw) club.

Rust zacht vriend.

Fons Vleghels