Het Dosko van voor- en na de winterstop is een wereld van verschil. Een incidenteel succes daar gelaten, laat de ploeg het al weken lang volledig  afweten.

Oorzaken? Wie het weet mag het zeggen maar als iemand zou opmerken dat er iets mankeert aan de instelling/motivatie dan zou die wel eens aardig in de buurt van de waarheid kunnen komen.

Vanmiddag zagen de toeschouwers twee ploegen aan het werk van wie de hardst werkende ploeg terecht aan het langste eind trok. Tekort aan duelkracht en ongewoon veel balverlies moest Dosko uiteindelijk wel de kop gaan kosten. Tegen balverlies is op zich nog wel op te boksen maar tegen vele ballen die onder schoenen door over de zijlijn  verdwijnen is geen kruit opgewassen.  Op die manier voetbalt een ploeg meer tegen zichzelf dan de tegenstander en dat was exact wat de ploeg al weken lang overkomt en achtervolgt.

Zelfs een 1-0 voorsprong welke werd bereikt halverwege de eerste helft,  bracht geen rust in de ploeg terwijl het doelpunt van grote schoonheid was. Brian Kruf deed zijn reputatie van doelpuntenmaker eer aan door uit een voorzet van rechts uit een halve omdraai fraai in de linker bovenhoek te schieten. Met deze stand werd ook de rust bereikt maar gedurende de gehele eerste helft had Olympia het betere van het spel en was met scherpe tegenstoten een aantal keren gevaarlijk voor Dosko keeper Koelewijn verschenen. Met een aantal fraaie reddingen wist hij zijn doel schoon te houden.

Aangezien aan de instelling in de tweede helft niet veranderde, was het wachten op tegendoelpunten. En die kwamen er dan ook.

Een vrije trap in de 51^e minuut  ter hoogte van het 16 meter gebied, schuin voor het doel en ingeschoten door Hamza Mehrach,, verdween in een mêlee van spelers, bij de tweede paal laag in het doel.

Volkomen onnodig balverlies van Roy Niemantsverdriet in de 66^e minuut diep op de helft van de tegenstander, bracht Dosko zelfs op een 1-2 achterstand. De messcherpe aanval die volgde op Roy’s ongelukkige actie verliep over drie schijven en werd fraai afgerond door Glenn Heuvelman. Evenals bij het eerste doelpunt was gelatenheid troef. Geen enkele opwinding, geen kwaadheid, niemand die het initiatief nam om duidelijk te maken dat het met deze instelling niet ging lukken.

Nadat in de 73^e minuut Soefian de Koning had verzuimd de wedstrijd in het slot te gooien (fraaie redding van doelman Koelewijn) nam Dosko het initiatief voor even over en in die periode waren er een aantal goede mogelijkheden voor Rob Dietvorst(kopbal) , Paolo Fortunati en jubilaris Nick Nuijtemans (250^e wedstrijd) met afstandschoten om de gelijkmaker aan te tekenen.

Toen in de 83^e minuut invaller Ouadie Karmouma een snelle tegenstoot met een fraai schot tot een doelpunt had gepromoveerd, was de wedstrijd gespeeld en verlieten vele toeschouwers voortijdig de wedstrijd.

Natuurlijk kan Dosko het voetballen niet verleerd zijn maar als de instelling niet verandert, is de verdiende nederlaag van vanmiddag niet de laatste geweest van dit seizoen.